آلیاژ یعنی فلزی که از ترکیب دو یا چند فلز پدید آمده است. برای مثال

برنج، آلیاژ و فلزی است که از ترکیب « مس » و«روی» به دست

آمده است. این دو فلز را گداختـه و چنان به هم آمیخته اند که فلز

دیگری به نام برنج به دست آمده است.  گاهی آلیاژ از ترکیب فلزی

با یک غیر فلز به دست می آید. مانند فولاد که ترکیبی از « آهن » و

« کربن » است. اگر معنای لغوی واژه ی « آلیاژ » را بخواهید، باید برایتان

بگویم که این لغت از یک واژه ی فرانسوی گرفته شده و معنایش

ترکیب کردن است.

مقصود از این آلیاژها، آلیاژهایی است که اجزای اصلی آن ها را آهن و کربن تشکیل

می دهند. در حدود 0.01 درصد از کربن حل شده در آهن تشکیل محلول جامدی را

می دهد که "فریت" نام دارد. اگر مقدار کربن موجود در آهن به 6.67 درصد برسد

 ماده ی شیمیایی حاصله را "سمنتیت" می گویند. فریت و سمانتیت

 آلیاژهای اصلی آهن و کربن هستند.