فولاد گروهی از آلیاژهای fe- cهمراه عناصر دیگر هستند که بیشترین

کاربرد را در صنعت و تکنولوژی دارند.یکی از علل اصلی کاربرد وسیع

فولادها، خواص متنوعی است که به کمک روش‌های مختلف عملیات

حرارتی و فرایند تولید در آنها به وجود می‌آید. 

فولادهای آلیاژی شامل فولادهای کم آلیاژ (با حدود ۸% عناصر آلیاژی) و پر آلیاژ

(با بیش از ۸% عناصر آلیاژی) به صورت زیر نامگذاری می شوند:

رقم اول نشان دهنده کلاس اصلی فولاد به صورت زیر است:

۲: فولادهای نیکلی   ۳: فولادهای نیکل- کروم   ۴: فولادهای مولیبدنی  

۵: فولادهای کروم دار   ۶: فولادهای کروم- وانادیم   ۷: فولادهای کروم- تنگستن

   ۹: فولادهای سیلیکون- منگنز

رقم دوم نشان دهنده غلظت عنصر آلیاژی اصلی بر حسب درصد وزنی و دو رقم آخر

بیانگر درصد وزنی کربن در فولاد ضربدر ۰/۰۱ است.

تهیه فولاد

محصول کوره ذوب آهن ، چدن است که معمولاً دارای ناخالصی کربن و مقادیر جزئی

ناخالصی‌های دیگر است که به نوع سنگ معدن و ناخالصی‌های همراه آن و همچنین

به چگونگی کار کوره بلند ذوب آهن بستگی دارد. از آنجایی که مصرف عمده آهن در

صنعت بصورت فولاد است، از این رو ، باید به روش مناسب چدن را به فولاد تبدیل کرد

که در این عمل ناخالصی‌های کربن و دیگر ناخالصی‌ها به مقدار ممکن کاهش ‌یابند.