شرح :  

خوردگی بین دانه ای در فولادهای زنگ نزن آستنیتی : خوردگی بین دانه ای مربوط به خوردگی غیر یکنواخت یا موضعی در مرزدانه ها می شود. این نوع خوردگی می تواند در مواردی همانند خوردگی حفره ای خسارات غیر منتظره فاجعه آمیزی را به همراه داشته باشد. شرط انجام خوردگی بین دانه ای وجود اختلاف پتانسیل الکتروشیمیایی قابل ملاحظه بین مرزدانه ها و دانه هاست. یکی دیگر از مثالهای مهم برای خوردگی بین دانه ای، خوردگی بعضی از فولادهای زنگ نزن آستنیتی (18%کروم-8%نیکل) بوده که در محدوده دمایی 480 تا 780 درجه سانتیگراد حرارت داده شده و سپس به آرامی سرد شده اند. برای جلوگیری از خوردگی بین دانه ای در فولادهای آستنیتی زنگ نزن می توان  مقدار کربن را به شدت کاهش داد (به کمتر از 0.03%) و یا با افزودن عناصری که تمایل شدید به تشکیل کاربید دارند، (مانند Ti و Nb) کربن را کاهش داد، به طوری که از رسوب کاربید کروم جلوگیری به عمل آید. این خوردگی تنها در برخی فلزها مانند فولاد زنگ‌نزن دیده می‌شود. فولاد زنگ‌نزن دارای کروم است که به آن ویژگی رویینگی می‌دهد. اگر بدلیلی (مانند جوشکاری یا عملیات حرارتی بین 450 تا 825 درجه سانتی‌گراد که باعث ایجاد رسوب کاربید کروم و فازهای ترد سیگما در مرزدانه می‌شود) مقدار کروم در یک خط نواری کنار مرز دانه کمتر از 12٪ شود یا به اصطلاح آن ناحیه فقیر از کروم می شود، فولاد رویینگی‌اش را از دست می‌دهد و خوردگی می‌تواند در باریکه حاشیه مرزدانه‌های آن بصورت ایجاد و گسترش ترک (حالت شکری مانند) رخ دهد. به چنین فولادی فولاد زنگ‌نزن حساس‌شده گفته می‌شود.

قالب بندی : PDF

تعداد صفحات : 14

حجم : 1.28MB

لینک دانلود

لینک کمکی